1. Zapoznanie z różnymi zawodami, kształtowanie szacunku dla pracy ludzi, dostrzeganie, w jaki sposób działania człowieka przyczyniają się do ułatwienia życia codziennego.
2. Uświadomienie dzieciom znaczenia rodziców w ich życiu, wzmacnianie więzi uczuciowej z rodziną.
3. Rozwijanie wrażliwości zmysłów w bezpośrednim kontakcie z przyrodą, poznawanie nazw kwiatów i zwierząt – mieszkańców łąki.
4. Propagowanie bezpiecznych zabaw na powietrzu, zachęcanie dzieci do aktywności ruchowej, ćwiczenie sprawności działania i komunikowania się w grupie, wzbogacanie przeżyć poprzez szlachetne współzawodnictwo.

Piosenka „Kocham Cię Mamo” – Arka Noego

Kiedy byłam jak kropelka, czułam serca Twego bicie
I widziałam jak jest wielka, miłość, która daje życie..

Kocham Cię! Kocham! Mamo wiem, że Ty czujesz to samo.

Kiedy byłam jak kwiatuszek, mama głośno powiedziała
Słów rozwinął się kłębuszek, które bardzo pokochała

Kocham Cię! Kocham! Mamo wiem, że Ty czujesz to samo.

Kiedy będę taka duża, jak przytulę mamo Ciebie
I zawołam 'żadna burza, nie oddali nas od siebie!'

Kocham Cię! Kocham! Mamo wiem, że Ty czujesz to samo.
Kocham Cię! Kocham! Mamo wiem, że Ty czujesz to samo.

Wiersz „Dżdżownica” O. Adamowicz

Pewna dżdżownica w ziemi mieszkała,
jednak z tej ziemi wyjść się wciąż bała.
Nie miała rączek nie miała nóżek,
i nie wiedziała jak obejść kałużę.
Żadnego głosu nie wydawała,
nie gulgotała i nie mruczała.
Powoli po ziemi się przesuwała,
innych zwierzątek bardzo się bała.
Każdy kto na swej drodze dżdżownicę spotykał,
uważał ją za największego szkodnika.
Nikt z nią też nie chciał się zaprzyjaźnić,
ani rozmawiać, ani się bawić.
Lecz dnia pewnego mały chłopczyk sprawił,
że u dżdżownicy uśmiech się pojawił.
Powiedział wszystkim, że dżdżownica też,
jest bardzo ważna, ważniejsza niż jeż.
Spulchnia ona glebę po to żeby żyła,
i co roku ludziom plony przynosiła.
Na cześć dżdżownicy odbył się bal wielki,
nawet leniwy ślimak wyszedł ze swej muszelki,
Odtąd dżdżownica przyjaciół swych miała
chodziła po ziemi, bo się już nie bała.